ลักษณะของผ้าพันแผลสิ่งทอทางการแพทย์มีอะไรบ้าง

การบีบอัดแบบสิ่งทอ เทปติดเสื้อ PE ไร้รอยยับ วัสดุต่างๆ ได้แก่ ผ้าพันแผลยืดหยุ่น ถุงน่อง และเสื้อผ้าที่ออกแบบมาเพื่อออกแรงกดภายนอกต่อร่างกายมนุษย์ ประสิทธิภาพหลักของผลิตภัณฑ์คือพฤติกรรมการยืดตัวของแรงซึ่งสัมพันธ์กับโครงสร้างของผ้า องค์ประกอบของเส้นด้าย และประเภทของเส้นใย สำหรับวัสดุที่บีบอัดแบบยืดหยุ่น โครงสร้างสิ่งทอจะถูกยืดออกระหว่างการใช้งาน และความตึงเครียดที่เกิดขึ้นจะสร้างแรงกดดันในการบีบอัดบนร่างกายที่อยู่ด้านล่าง ในระหว่างการสึกหรอ วัสดุที่ใช้บีบอัดจะสลับระหว่างแรงดันคงที่และแรงดันใช้งานตามการเคลื่อนไหวของคนไข้ นอกเหนือจากพฤติกรรมการยืดตัวของแรงแล้ว ความยืดหยุ่นยังเป็นคุณสมบัติที่สำคัญสำหรับวัสดุที่ใช้บีบอัด และมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับความล้าของวัสดุที่ใช้บีบอัดระหว่างการใช้งาน ความยืดหยุ่นแสดงถึงความสามารถของวัสดุในการยืดตัวภายใต้แรงกระแทกของแรงดึง และคืนทั้งหมดหรือบางส่วนกลับสู่มิติเดิมเมื่อคลายแรงดึง

ขึ้นอยู่กับคุณสมบัติความยืดหยุ่น ผ้าพันแผลจะถูกแบ่งกว้าง ๆ ออกเป็นสองกลุ่ม ได้แก่ ประเภทแข็งหรือไม่ยืดหยุ่น และประเภทยืดหยุ่น โดยประเภทหลังแบ่งออกเป็นประเภทยืดสั้นปานกลางและยืดยาวตามประเภทของอีลาสโตเมอร์ที่ใช้ในการผลิตผลิตภัณฑ์ ตัวอย่างของผ้าพันแผลแบบแข็งหรือยืดไม่ได้คือผ้าพันแผลซิงค์ออกไซด์ที่คิดค้นโดยแพทย์ผิวหนัง Paul ผ้าพันแผลแบบยืดไม่ได้อื่นๆ มักทำจากผ้าฝ้ายผสมเส้นใยโพลีเอไมด์เปอร์เซ็นต์ สำหรับผ้าพันแผลแบบยืดสั้น ความยืดหยุ่นจะอยู่ที่ประมาณร้อยละ ซึ่งจำเป็นเพื่อให้ได้แรงกดในการทำงานที่เหมาะสมต่อร่างกาย ในขณะเดียวกันก็หลีกเลี่ยงข้อเสียของผ้าพันแผลที่แข็งอย่างสมบูรณ์ เช่น ความยากในการพันผ้าพันแผลและการเก็บรักษาไว้ สถานที่เมื่อเวลาผ่านไป สำหรับผ้าพันแผลที่ยืดปานกลางและยาว ควรแยกความแตกต่างระหว่างผ้าพันแผลยืดแบบทางเดียวหรือสองทางตามทิศทางของการยืด

ความยืดหยุ่นในระดับสูงทำได้โดยการใช้ด้ายยางยืดธรรมชาติหรือสังเคราะห์หลายประเภท เช่น ยางธรรมชาติ ไนลอนโพลีเอไมด์ และอีลาสเทน ร่วมกับเส้นใยแบบดั้งเดิม เช่น ผ้าฝ้าย ตั้งแต่กลางศตวรรษที่ 20 ยางสังเคราะห์ได้เข้ามาแทนที่ยางธรรมชาติในการผลิตเส้นด้ายยางยืด ในขณะที่เส้นใยโพลีเอไมด์ เช่น ไนลอน 6 ไนลอน 66 และไนลอน ก็ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายเช่นกัน เนื่องจากความสามารถในการต้านทานการยึดเกาะสูง ตัวทำละลายและส่วนผสมอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับผ้าพันแผลยืดหยุ่น ในระหว่างการใช้งานจริง ผ้าพันแผลจะสูญเสียแรงกดเดิมประมาณ 40 เปอร์เซ็นต์หลังจากนั้น เนื่องจากปริมาตรของแขนขาที่พันผ้าพันแผลลดลงและการคลายตัวของโครงสร้างของผ้าพันแผล ในแง่นี้ ความยืดหยุ่นของผ้าพันแผลเป็นสิ่งสำคัญเพื่อรักษาแรงกดที่ยั่งยืนหลังจากการดึงแรงที่เปลี่ยนรูปออก

เนื่องจากการเคลื่อนไหวของส่วนต่างๆ ของร่างกาย แรงกดดันในการทำงานจึงเพิ่มขึ้นเป็นระยะๆ ตามการหดตัวของกล้ามเนื้อ ในขณะที่แรงกดดันขณะพักมักจะต่ำกว่าแรงกดดันในการทำงาน เส้นใยที่มีความยืดหยุ่นสูง เช่น วัสดุยืดหยุ่นที่ทำจากโพลียูรีเทน มีลักษณะการทำงานที่ดีอย่างโดดเด่นในการพัฒนาผ้าพันแผลและถุงน่องแบบยืดหยุ่น ตัวอย่างเช่น เส้นใยไลคร่าซึ่งมีโพลียูรีเทนอย่างน้อยร้อยละ 85 โดยมวล วางตลาดทั้งในรูปแบบเส้นใยเดี่ยวและมัลติฟิลาเมนต์ โดยเส้นใยแรกถูกใช้เป็นผ้าพันแผล ในขณะที่เส้นใยหลังถูกใช้ในภาคถุงน่อง ด้ายยางยืดเหล่านี้สามารถยืดออกได้เจ็ดเท่าและยังคงสามารถกลับไปเป็นขนาดเดิมได้ นอกเหนือจากคุณสมบัติทางกายภาพและทางกลแล้ว ความปลอดภัยทางนิเวศวิทยาและความสบายในการสวมใส่ที่ดียังเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการยอมรับของผู้ป่วยและความสำเร็จที่ต้องการของการบำบัด ในทางปฏิบัติ มีการใช้ผ้าพันแผลอัดที่ทำจากวัสดุหลากหลายชนิดกับผู้ป่วยในสถานการณ์ทางคลินิกที่แตกต่างกัน และจำเป็นต้องเลือกผลิตภัณฑ์ที่เหมาะสมอย่างระมัดระวังก่อนที่จะใช้ผ้าพันแผลหรือถุงน่องกับผู้ป่วย